Op het moment dat ik dit schrijf is de dakar rally 2019 alweer lang en breed achter de rug. Het is een uitputtingsslag geweest, een ware veldslag van bestuurders van  motoren, auto’s en vrachtwagens die zich vastrijden in de duinen van Peru. De fabrieksrijders worden geholpen, de zogenaamde kist-rijders moeten ieder probleem zelf oplossen en zullen zich ongetwijfeld regelmatig afvragen waarom ze uberhaupt aan deze rally zijn begonnen. Soms zijn ze tot diep in de nacht hun voertuig aan het repareren geweest en moesten ze weer vroeg aan de start staan om mee te mogen blijven doen. Slopend… Nu waren wij enkele maanden daarvoor in dezelfde woestijn, in Peru, en hebben daar rondgereden in de duinen, niet op een motor maar in een buggy, onder begeleiding van een professional, eigenlijk een soort van proloog. Het was ontegenzeglijk een avontuur, en net als Gerard de Rooy hadden ook wij de misselijkheidspleisters of -pilletjes goed kunnen gebruiken, het was op het randje maar wat was het een avontuur. We moesten vertrouwen op onze begeleider als we loodrecht …

Na de series ‘time of my life’, ‘moving forward’ en ‘blessings from Bhutan’, heb ik deze zomer een aantal nieuwe series gemaakt voor pakje kunst in Eindhoven. De namen van de series zijn: ‘Island vibes”, ‘Underneath the postbridge’ en ‘Fishermen’s friends’. Zoals altijd liggen de onderwerpen dicht bij me. Deze keer hebben ze alles te maken met onze ‘roadtrip’ door de Zuidelijke delen van Engeland, helemaal tot aan Land’s End. Het heerlijke eilandleven op het Isle of Wight, de indrukwekkende natuur in Dartmoor, en de rustgevende geluiden van de golven aan de ruige kustgebieden van Cornwall. Vanaf nu zullen de werken genummerd worden per serie, het zijn namelijk  stuk voor stuk unieke interpretaties van evenzo unieke beelden.

Op vakantie in Zwitserland heb ik altijd mijn camera bij de hand. Je weet zo’n beetje wat je tegenkomt, maar niet wie je tegenkomt. Het was, zoals altijd in dit gebied, stormachtig en stil en dat is waarom ik me er iedere keer weer op verheug om ‘het rondje’ te lopen. En in dit wandelgebied bij Rotenboden naast mijn favoriete rodelbahn, zie je dus altijd de imposante Matterhorn liggen. Overal steekt deze karakteristieke berg zijn kop op en vanaf de Zwitserse kant is deze enorm fotogeniek. Vanaf de Italiaanse kant is het een anonieme, onherkenbare berg… Ik kwam al snel Japanners tegen die zo vrolijk kwamen aanlopen dat ik ze gevraagd heb of ik ze op de foto mocht zetten. Geen probleem, ze gingen er lekker voor staan en beoordeelden de foto’s mee. Daarna besloot ik dat ik iedereen die mij tegemoet zou komen, dus vanuit de tegengestelde richting, zou vragen om op de foto te gaan met de Matterhorn op de achtergrond. De Zwitsers uit Zurich en Genève, let wel geen natives want we …

Ik werd op Facebook getagd om de uitdaging aan te gaan om zeven dagen, zeven zwart/wit foto’s van mijn dagelijkse leven te delen. Geen mensen, geen commentaar. Eigenlijk heel leuk voor iemand die het liefst mensen en interactie op de foto wil zetten. Heel snel ging ik ermee aan de slag. De ideeën kreeg ik tijdens mijn dagelijkse boswandeling met mijn Grote Zwitser, die ik voor de verandering niet op de foto heb gezet. Wel vind ik het vervelend om iemand anders op te zadelen met deze opdracht dus dat heb ik achterwege gelaten. Kettingbrieven waren vroeger al niet aan mij besteed, de dreigementen in het geval dat je de ketting verbrak, vormden voor mij voldoende uitdaging om de ketting te verbreken… Maar dit was anders, hoe leg je je leven vast, wat je bezig houdt. Alleen met plaatjes, zonder mensen, interactie en woorden. In eerste instantie zag ik door de bomen het bos niet meer. Zo veel gedachten, beelden en keuzes die ik moest maken. Dit is het geworden, toch nog in een relatief …