Hoe doe je dat als je buiten de deur wilt eten? Als je iets te vieren hebt? Of op vakantie bent? Op vakantie gaan met een voedsel-intolerantie, in mijn geval voor histamine, is altijd ingewikkeld. Voor jezelf opkomen is essentieel, om gezond te blijven en om te kunnen blijven genieten van de vakantie. Een aanval verpest echt alles. Ik heb het eerder gezegd, ik kom niet graag zeurderig over maar soms heb je geen keuze. Ik verwijs graag naar mijn checklist voor restaurantbezoek. Ik ben wel altijd voorbereid en als we ergens spontaan langs gaan. Dat is nooit zonder mijn persoonlijke lijst van toegestane- en niet-toegestane ingrediënten.

Ik zorg er altijd voor dat ik een dieetlijst bij me heb in de taal van het land waar we naartoe gaan. Zelfs dan is het vaak al ingewikkeld genoeg. Handig is om de lijst twee-talig te hebben zodat je in ieder geval weet over welke ingrediënten wordt gesproken, een kwestie van aanwijzen.  Zo heb ik een versie van mijn dieet in het Japans/ Engels en ook in het Chinees/ Engels en dat heeft me over het algemeen goed geholpen. In China ging het overigens beter dan in Japan. De wijze van bereiden zal daar debet aan zijn geweest maar ook de cultuur, oftewel de aard en de voedselgewoontes van de bewoners.

In het geval dat we ergens reserveren, stuur ik de lijst van tevoren toe om de chef in de gelegenheid te stellen om zich voor te bereiden. Sommigen doen dat heel serieus en komen met vragen en/of suggesties, anderen zeggen dat het geen enkel probleem is, bekijken het dieet pas op het moment supreme, en improviseren ter plekke. In het eerste geval leidt dat tot een heerlijke avond, soms vol verrassingen die ik dan weer graag deel, bijvoorbeeld op deze site.

In het geval van improvisatie gaat het soms wel en soms niet goed. Als de zogenaamde ‘ingrediënten-weglaat-tacktiek’ wordt gehanteerd ben ik teleurgesteld, zeker als mijn mede-tafelgast hetzelfde heeft besteld en ik dus voor mijn neus zie, hoe mijn gerecht er eigenlijk uit had moeten zien.  Om deze reden zou ik ook adviseren om vooral niet hetzelfde te bestellen. Als we ergens spontaan zijn binnen gelopen, kan ik overigens prima leven met een ingrediënten-weglaat-tacktiek. Sterker, dan stel ik me daar op in zodat het alleen maar kan meevallen. Het heeft dus ook alles te maken met mijn eigen verwachtingen. Als echter is aangekondigd dat de keuken rekening kan en wil houden met mijn histamine-intolerantie en ik moet ter plekke zelf aangeven wat zij voor mij zullen gaan koken, dan ben ik not amused. Ook niet in het geval dat een gerenommeerd restaurant niet verder komt dan het assembleren van een paar blaadjes groene sla met geitenkaas zonder dressing. Of de situatie dat er toch groenten van mijn niet-toegestane ingrediëntenlijst worden gebruikt zoals tomaten en komkommer omdat dat nu eenmaal de garnering is die altijd op die salade zit. Dan ben ik ernstig teleurgesteld en is mijn avond redelijk tot goed verpest.

Ik heb het ook wel eens meegemaakt dat de bediening boos wordt en verkondigt dat de kok hier echt geen rekening mee kan houden. Ook goed, dan gaan we ergens anders naartoe. Beter eerlijk dan gefrustreerd. Niets is zo frustrerend  om, vanwege foute ingrediënten, steeds maar weer  het bord te moeten terugsturen, soms wel drie keer, omdat er gewoonweg niet wordt geluisterd. Het is sowieso handiger om bij binnenkomst even direct contact te hebben met de kok. Dat scheelt weer een schakel in de communicatie waarmee je voorkomt dat er tijdens de overdracht iets verloren gaat. Heeft de kok hier geen tijd voor, dan weet je eigenlijk al genoeg.

Ik word heel erg blij als de kok mij verrast en ik dus eigenlijk niets heb te kiezen, als hij of zij verrassende nieuwe bereidingen laat zien met een creativiteit die zich uit in een uitgebalanceerd menu. Dat heb ik gelukkig al heel vaak mogen meemaken in zowel binnen- als buitenland. Je ziet het vaak bij chefs waar de passie vanaf straalt, die er lol in hebben en zo’n dieet ook als een uitdaging zien. De chef die buiten de geëigende paden durft te treden en niet vast zit aan vaste smaakcombinaties. Die nieuwe combinaties weet te maken op basis van wat wel kan volgens het dieet van toegestane ingrediënten. Deze gepassioneerde chef zie je ook vaak even terug aan je tafeltje omdat hij of zij wil weten wat je ervan vindt, of het gelukt is, en om zich weer verder te bekwamen. Deze bijzondere betrokkenheid levert wat mij betreft extra punten op!

En ja, er gaat wel eens iets mis, het blijft natuurlijk mensenwerk maar over het algemeen is uit eten gaan voor mij echt genieten en dan niet alleen op het moment zelf maar ook daarna als ik ga proberen de smaken na te maken voor zover dat in mijn vermogen ligt. Meerdere keren  totdat ik tevreden ben met het resultaat en het klaar is om opgenomen te worden in mijn eigen kookboek met achtergronden en recepten. De napret is groot, het wordt (bijna) altijd anders en dat is natuurlijk maar goed ook want we eten niet voor niets buiten de deur!